اتحاد فدائیان کمونیست
کار ، مسکن ، آزادی ، جمهوری فدراتیو شورائی!

نگاه

آیینه‌ی رهایی یا تیغ فرقه‌گرایی؟ نقد و نقد از خود به شیوه‌ی مارکسیستی – بخش دوم

در بخش نخست این مقاله اشاره کردیم که «انتقاد و نقد از خود» در سنت مارکسیستی نه یک عمل فردیِ اخلاقی یا روان‌شناختی، بلکه ابزاری حیاتی برای بازسازی جمعی، اصلاح مسیر مبارزه و ارتقای آگاهی انقلابی است. با بررسی ریشه‌های نظری در آثار مارکس، انگلس و لنین، دیدیم که نقد در این سنت به‌مثابه‌ی سلاحی برای تغییر جهان تعریف می‌شود، نه صرفاً توصیف آن. همچنین با مرور تجربه‌های تاریخی ــ از بلشویک‌ها تا کمون

از ضدیت با نئولیبرالیسم تا بازتولید فرهنگ آن در میان فعالین چپ

مقدمه نئولیبرالیسم مفهومی فراتر از یک برنامهٔ صرفاً اقتصادی است؛ این ایدئولوژی به یک فرهنگ فراگیر بدل شده که ارزش‌ها، زبان و شیوه‌های کنش را در زندگی روزمره شکل می‌دهد . به بیان دیگر، منطق بازار و فردگرایی رقابتی که نئولیبرالیسم ترویج می‌کند، به درون تمامی عرصه‌های حیات اجتماعی نفوذ کرده و عقلانیتی حکومتی پدید آورده است که همه چیز را با معیار سود و منفعت فردی می‌سنجد. در چنین وضعیتی یک

آیینه‌ی رهایی یا تیغ فرقه‌گرایی؟ نقد و نقد از خود به شیوه‌ی مارکسیستی – بخش اول

«انتقاد و انتقاد از خود» در سنت مارکسیستی یکی از ارکان حیاتی مبارزه انقلابی به‌شمار می‌آید. کارل مارکس در نامه‌ی معروفش به روگه (۱۸۴۳) بر «نقد بیرحمانه‌ی هر آنچه موجود است» تأکید می‌کند – نقدی بی‌پروا که نه از نتایج خود می‌هراسد و نه از درافتادن با قدرت‌های مستقر . چنین رویکردی نشان می‌دهد چرا مارکسیست‌ها نقد را صرفاً ابزار توصیف جهان نمی‌دانند، بلکه آن را سلاحی برای تغییر

فرقه‌گرایی زیر لوای سوسیالیسم و کمونیسم

جنبش سوسیالیستی و کمونیستی در ایران بیش از یک سده سابقه دارد؛ از روزگار انقلاب مشروطه و نخستین هسته‌های سوسیال دموکراسی، تا تشکیل حزب کمونیست ایران در ابتدای قرن بیستم و سپس نسل‌های پیاپی مبارزان چپ در نهضت ملی، سازمان‌های چریکی دهه ۱۳۵۰ (مانند چریک‌های فدایی خلق و گروه‌های منشعب از آن) و دیگر نیروهای مارکسیست پس از انقلاب ۱۳۵۷. در این مسیر طولانی، کمونیست‌های ایران هزینه‌های انسانی

کالایی شدن خنده؛استندآپ کمدی و بی‌معنایی خنده در جامعه‌ی نمایش

خنده، از دیرباز، یکی از بنیادی‌ترین واکنش‌های انسانی در برابر جهان بوده است؛ اما این خنده در طول تاریخ معانی متفاوتی به خود گرفته است. گاه وسیله‌ی رهایی بوده، گاه سلاحی برای نقد، و گاه ابزاری برای فراموشی. طنز در سنت‌های ادبی و هنری ما همواره بیش از آن‌که صرفاً خنداندن باشد، نقشی روشنگرانه و انتقادی ایفا کرده است. از عبید زاکانی در ایران تا مولیر در فرانسه، و از کمدی‌های چاپلین تا نشریات

حکم اعدام شریفه محمدی، فعال کارگری، اعلام جنگ به همه‌ی ماست

تأیید حکم اعدام شریفه محمدی، فعال کارگری و عضو کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری، نمونه‌ای آشکار از سرکوب سازمان‌یافته‌ی کارگران و تلاش‌های آنان برای متشکل شدن است. شریفه در آذرماه ۱۴۰۲ بازداشت و در تیرماه ۱۴۰۳ با اتهام ساختگی «بغی» به اعدام محکوم شد؛ حکمی که در مهرماه همان سال توسط دیوان عالی کشور نقض گردید، اما تنها چند ماه بعد، در بهمن‌ماه ۱۴۰۳ دادگاه انقلاب رشت بار دیگر،

بحران‌های سرمایه‌داری و صنعت جنگ در عصر هوش مصنوعی

اخیراً نیروی هوایی آمریکا یک قرارداد «سقف ۳.۵ میلیارد دلاری» با شرکت تسلیحات‌سازی «ریتیان» امضا کرده است تا سری جدیدی از موشک‌های هوا‌به‌هوای میان‌برد پیشرفته (آمرام) را تولید و تأمین کند. در این قرارداد، افزون بر تأمین صدها موشک، اقلامی نظیر کیت‌های هدایتی تلماتری، قطعات یدکی و پشتیبانی فنی نیز گنجانده شده است. جالب آن‌که چندین کشور متحد آمریکا از جمله اسرائیل جزو خریداران خارجی این

تلویزیون جنبش

مطالب دسته بندی شده

اطلاعیه‌ها

تراکت ها